Կարդա՛ և փոխադրի՛ր առակը։
ԱԳԱՀ ՄԱՐԴԸ
Ագահ ու աչքը ծակ մարդ մը Աստուծմէ հետեւեալը կը խնդրէ.
— Տէ՛ր Աստուած, այնպէս ըրէ, որ ի՛նչ բանի որ դպչիմ՝ ոսկի դառնայ։
Աստուած կը կատարէ անոր ուզածը։ Ագահը դանակ կ՚առնէ որ հաց կտրէ,
սակայն ո՛չ միայն դանակը ոսկի կը դառնայ, այլեւ՝ հացը։
Լեղապատառ*՝ կ’երթայ ջուր խմելու. գաւաթին հետ… ջուրն ալ ոսկի կը
դառնայ։ Ինչի որ դպչի՝ ոսկիի կը վերածուի։
— Վա՜յ, Աստուած իմ, այս ի՞նչ փորձանք բերիր գլխուս, չե՛մ ուզեր, ա՛լ ոսկի
չեմ ուզեր, միայն կը խնդրեմ, որ լաւութիւնդ ետ վերցնես…։
Աստուած ագահ մարդուն աղաչանք-պաղատանքին չ’արձագանգեր, եւ ան
ոսկիի մէջ թաղուած, այնքա՜ն անօթի-ծարաւ կը մնայ, որ քանի մը օրէն կը
մեռնի…։
Ագահ ու աչքը ծակ մարդը Աստվածից հետևյալն է խնդրում․
— Աստված այնպես արա, որ ինչի կպնեմ ոսկի դառնա։
Այստվածը կատարում է նրա ուղածը։ Ագահ մարդը դանակ է առնում որ հաց կտրի, բայց ոչ միայն դանակն է ոսկի դառուն այլ նաև հացը։ Լեղապատառ գնում է ջուր խմելու և ջուրը ոսկի է դառնում։ Ինչի որ կպնում են ոսկիի էր դառնում։
— Վա՜յ Աստված իմ, այս ի՞նչ փորձանք բերեցիր գլխիս, չեմ ուում էլ ոսկի չեմ ուզում, միայն խնդրում եմ որ լավությունդ ետ վերցնեմ։ Աստվածը ագահ մարդուն։ Աստված ագահ մարդու աղաչանքին ու պաղատանքին չէր արձագանքում, և թողեց ոսկու մեջ թաղված, այնքան անօդի-ծարավ կմնա, որ այս մի քանի օրը, կմահանա․․։