Մաս 1
Ուրեմն ձեզ երբևե հետաքրքրել է ինչ կլիներ եթե քիթ չունենաինք այլ դրա տեղը երրորդ աչք։ Դե հիմա պատմեմ մի հետաքրքիր հեքիաթ տարօրինակ աշխարհի մասին։ Այս աշխարհը հասնել դժվար է, որովհետև տևում է տարիներ։ Հասնելու համար պետք է լողալ մինչև ամբողջ խաղախ օֆկիանոսի ծերը, հետո 14 մետր ջրի տակ լողալ և հասնալ կախարդական բատուտ, կախարդական բատուտում 58 անգամ թռնում ենք ու հետո մեզ կթրցնի տիեզերք։ Տիեզերքում մի քիչ թռչում ենք ու կգտնենք պիզզայի տեսքով մոլորակ։ Այդ մոլորակում մարդիկ կանաչ մաշկ ունեն և քթի տեղը երրորդ աչք։ Բոլորը այնտեղ ապրում են լավ կյանք բացի մի տղա ում անունը Վազգեն էր։ Ինքը ծնվել է համ քթով համ 4 աչքով։ Ամբողջ մոլորակը նրան համարում էր սատանա և ուզում էին սպանել, բայց Վազգենի մայրիկը այդ թույլ չեր տալիս և թաքցնում էր վազգենին։

Մաս 2
Երբ Վազգենը արդեն 12 տարեկան էր իր մայրը չեր կարողանում թաքցնել նրան, որի պատժառով Վազգենին փողոցներում թողեց մենակ։ Ես հասա այդ մոլորակ հենց այն օրը, որ Վազգենի մայրը Վազգենին թողեց մենակ։ Ինձ հետաքրքրեց թե Վազգենը ինչի պատճառով հեր համարվում սատանա։ Ես նրան հարցրեցի և նա պատասխանեց․
-Ես միշտ այսպես չեի բայց մի օր զգացի, որ իմ քթի վրայի աչքը կտրուկ շարժումով տեղափոխվեց և կողքը մի աչք էլ աճեց։ Իսկ այն տեղը որտեղ պետք է ք-ք-իթ ունենայի աճեց քի-․․․։
Վազգենը իր խոսքը չվերչացրաց այդ մոլորակի վոստիկանությունը ինչ որ հետաքրքիր սարքով Վազգենին ուղարկեց անտառ։ Այդ անտառում ոչ թե երգել ու պարելու այլ մի բարձր փայտի վրա կախված էր և եթե ընկներ կայրվեր մեծ կրակի մեջ։ Ես այդ պահին չգիտեի ինչ անել ու վախից նույն ձև որ եկել եմ այդ ձև էլ վերադարձա երկիր։ Վերջ։

Ուրեմն հիմա կպատմեմ մի պատմվածք մի քաղաքի մասին։ Ինչու եմ պատմում այս քաղաքի մասին, որովհետև այս քաղաքում մարդիկ ոտքերի տեղը ձեռքեր ունեն և ձեռքերի տեղը ոտք։ Այս քաղաքի անունը Բունդալակակա է։ Բունդալակական գտնվում է երկրի քարտեզի ձախ անկյունում։ Շատ փոքր է և դրա պատճառով էլ չեք տեսնում քարտեզի վրա և երևի չեք էլ գնացել։

Ես այնտեղ երբ գանցի հարցրեցի բոլորին թե ոնց է ոտքերի տեղը ձեռքեր ունենալ և ձեռքերի տեղը ոտք։ Մի պառավ պատասխանեց․
-Իմ կարծիքով անկապ է, որովհետև ձեռքերի վրա դժվար է քայլել և ոտքերով բռնել։
Մյուսը ասաց․
-Հավես է, դժգոհ չեմ։
Քանի որ քաղաքը փոքր է գնացի և բոլոր քաղաքածիներին հարցրեցի նույն հարցը։ Բոլորը, ինչ որ ուրիշ ասելիք ունեին բայց մեծամասամփ շատ էին բողոքում։ Մի քիչ հետո քաղաքի եկավ մի փոքր աղջիկ։ Այդ աղջիկը աղքատ էր բայց շատ ուրախ։ Նա ասաց․
-Ես կարծում եմ բոլորը ստեղ յուրահատուկ են բայց Բունդալակակա քաղաքը մեզ սովորացնում է, որ պետք չե ձեռքերդ ու ոտքերդ ճիշտ տեղում լինեն այլ պետք է միշտ սիրել քո մարմինը և դժգոհ չլինել քո տեսկից և կարողություներից։

Արփիի հետ աշխատանք։

Շոկոլադե երկրում շոկոլադե մարդիկ գնում էին շոկոլադե դպրոց։ Աղջիկները սպինակ էին, իսկ տղաները շականակագույն։ Շոկոլադե դպրուցոմ սովորում են շոկոլադագիտություն, շոկոլադ սարքել, շոկոլադի տեսակները և այլն։ Մի օր աղջիկները և տղաները կռվեցին այդ պատճառաով դասատուները դպրոցի կեսը ներկեցին սպիտակ, իսկ միյուս կեսը շականակագույն։ Բոլոր աղջիկները սովորում էին մի կեսում, սիկ տղաները միյուս կեսում, բայց կար տղա, որին դա դուր չէր գալի այդ պատճառով տղան գիշերը թաքուն գնաց դպրոց և դպրոցը ներկեց մանուշակագույն։ Հաջորդ օրը։

Մենք բոլորս գիտենք, որ գարունից հետո գալիս է ամառը, բայց այս տարի կռիվ կար․
— Էյ ամառ — Ասում է գարունը — մի արի ոչ մեկ քեզ չի սիրում։
— Դու ոնց ես որոշեցիր, որ ինձ ոչ մեկ չի սիրում։
Պատասխանում է ամառը։ Օրերով շարունակ կռիվ են անում թե ով է լավը և ով է վատը։ Գարունը ամռանը ասաց․
— Ես լավն եմ անձրևների միջոցով աղքատներին ջուր եմ բերում, ամբողջ օրը հով եղանակ է, ծաղիկներն ու ծառերը ծաղկում են և այլ բաներ։ Ամառը ջղայնանում է և ասում․
— Իսկ ես բերում եմ երեք ամիս դպրոցից արծակուրդ և լիքը հավես տոները, ծաղիկներն ու ծառեն լավ կանաչ են լինում և այլն։
Մի քանի օր անցավ և գալիս է ամպը ու ասում․
— Երկուսդ հավար լավ ու վատ բաներ ունեք, բյաց ամառը ավելի լավն է 2 — 3 ամիս արծակուրդ ունենալու համար։

Ուրեմն մի օր ես դպրոցում վազվզում էի և սովածացա😒։ Գնացի բուֆետից հաց առնելու և տեսնեմ մարդ չկա🤔։ Մտածեցի․
— 🤔🤔Կարո՞ղ է ընդամենը խորհանոցում հիմա մարդ չկա🤨🤨։
Երկարօրյաից առաջ նորից գնացի բուֆետ, տեսնեմ մեկը չմփ բմբ ուտում է🙃։ Ես վախեցա և մտա տեսնելու ով է😬։ Գուշակեք, թե ով էր ուտում հաց ու կարտոշկաները😒։ Ձմեռ

Պապիկը , այո՛, հենց նա բուֆետում իր համար չմփչմփացնում էր հացիկը😩։ Շուտով բուֆետը դատարկ էր ու ես դեռ հիացած նայում էի, թե Ձմեռ Պապիկը ոնց է վերջացնում իր վերջին հացի հատիկները😰։ Այո՛, վերջում ես սոված մնացի, բայց հեքիաթը դեռ չի վերջացել😠։ Այդքան ուտելիք արագ արագ ուտելուց հետո, Ձմեռ Պապիկը բըխտաց ,հետո ավելի բարձր, հետո այնքա՜ն բարձր, որ դպրոցի ապակիները փշրվեցին😱։ Ձմեռ Պապիկը, քանի որ շատ ամաչեց, միանգամից սուրաց և իր եղնիկների հետ գնաց տուն😶։ Հետաքրքիր էր այս հեքիաթը, բայց դեռ չեմ վերջացրել։ Ձմեռ Պապիկը, երբ եղնիկների հետ դուրս էր գալիս, գլուխը դմփացրեց առաստաղին և ես հենց այդ վայրկյանին ծիծաղից ընկա գետնին🤣։ Այնքան ծիծաղեցի, որ սկսեցի լացել😂։ Դե հիմա վերջ , բայց իմ այս հեքիաթը մի քանի անգամ կրկնվել է😊։

այս տակիները իմ 4րդ դասարանի գռարումներն են
👇👇👇👇👇👇👇👇

այս տակիները իմ 4րդ դասարանի գռարումներն են
👇👇👇👇👇👇👇👇

Լինում է, չի լինում մի մոլորակ։ Այս մոլորակի անունը Փուչալանդ է։ Փուչալանդը մի մոլորակ է, որը ոչ մեկ չի տեսել։ Այնտեղ մարդիկ այլմոլորակայիներ են ծիծաղելի տեսքով և չեն ուտում, բայց խմում են մանուշակագույն հեղուկ անունը խախալո։ Եթե ուզում եք իմանալ թե մոլորակի անունը ինչու է Փուչալանդ դե տեսնենք։ Փուչալանդի անունը հին ժամանակ եղել է Արմավսիթի, որովհետև այնտեղ լիքը արմավներ էին աճում։ Մի օր Արմավսիթիում տեղի ունեցավ փոթորիկ և այդ փոթորիկի պատճառով բոլոր արմավի ծառերը թռան փոթորիկի հետ և անհետացան, բայց փոթորիկի ժամանակ մի մարդ անունը Ֆեռնանդո Պելնանդո բացահայտեց փուչիկիները։ Երբ նա փուչիկները ցույց տվեց Արմավսիթիի մարդկանց մարդիկ սիրեցին փուչիկները և սկսեցին լիքը փուչիկ պատրաստել։ Շուտով Արմավսիթին այնքան զարգացավ, որ փուչիկի տներ կառուցեցին և մեջը ապրեցին։ Մի խոսքով այդ փուչիկի տները սարքելուց մի տարի հետո մոլորակի անունը փոխեցին Արմավսիթիից Փուչալանդ։