Լինում է չի լինում մի լուսին։ Այդ լուսինը շատ — շատ տարբեր էր իր ընկերներից և դրանից նա շատ էր նեղվում։ Հետո նա մտածեց, որ եթե նա լավ սովորի կնմանվի իր ընկերներին։ Այդպիսով սկսեց շատ սովորել։ Դրանից հետո նա լավ գիտեր մաթեմատիկա և գրել և նաև կարդալ։ Մի քանի օր անցավ և նա ավելի և ավելի սկսեց սովորել ու իմանալ, բայց նա տեսավ, որ նա իր ընկերներին ոչնչով չէր նմանվում։ Մի օր էլ նա մի գիրք գտավ, որի մեջ գրված էր «Եթե դու մյուսներից տարբեր ես չի նշանակում լավը չես։» Դրանից նա սկսեց լացել, քանի որ իր ընկերների հետ խաղալու և ուրախանալու փոխարեն նա սովորում էր և փորձում էր նրանց նմանվել, բայց պարզվեց որ մեկ է նրանց չի նմանվելու։ Սրբեց իր արցունքները և որոշեց այլևս իրենց չնմանվել այլ ուղղակի լավը լինել և ամենախելացին։ Այդ օրվանից հետո, բոլորը նրան անվանեցին «Գիտունիկ լուսին» և նա գնալով երկիրը լավացնում էր։