Թուրինջը նաև կոչվում է գրեյպֆրուտ։ Այն պատկանում է ցիտրուսների ընտանիքին և պարունակում է վիտամին C։ Պտուղը կլոր է, հասնում է 10-15 սմ տրամագծի։

Առաջին անգամ թուրինջը աշխարհին ծանոթ է եղել բուսաբան Գրիֆֆիտս Հյուջեսի կողմից 1750 թվականին։ Նա բույսն անվանել է «Արգելված պտուղ»։ Ավելի ուշ թուրինջը սկսել են անվանել «փոքրիկ շեդդոկո», իսկ 1881 թվականին Յամայկայում առևտրականները պտուղը վերանվանել են թուրինջ։ Թուրինջը ստացվել է նարնջի և պամպելմուսի խաչասերումից՝ հարյուրամյակներ առաջ Վեստ Ինդիայում։ Թուրինջը ջերմասեր բույս է, տարածված է արևադարձային և մերձարևադարձային տաք գոտիներում։

Թուրինջը ինչպես բոլորս գիտենք նման է նարինջին, բայց մեջը կարմիր է և ունի ավելի դառը համ։ Չնայած դրան շատ հանրագիտարաններում նշվում է նրա դիետիկ հատկանիշների մասին։

Օգտակար և հրաշալի այս մրգի անվանումը ծագել է անգլ.՝ grape (խաղող) և fruit (միրգ) բառերից, սակայն իր համային հատկանիշներով թուրինջը ոչ մի ընդհանուր բան չունի խաղողի հետ։ Թարգմանաբար նշանակում է՝ արևադարձային ծառ և նարնջանման պտուղ։

Տերևները կանաչ են, երկար մինչև 15 սմ, սուր կամ օվալաձև։ Ծաղիկները՝ սպիտակ են, 4 կամ 5 թերթիկներով։

Պտղամիսը թեթևակի դառնահամ է, գորշադեղնավուն կամ վարդագույն։ Մյուս ցիտրուսների համեմատ՝ պտուղներն ավելի խոշոր են զանգվածը կարող է հասնել մինչև 6 կգ-ի։

Ես նաև սիրում եմ նուռը, բայց նուռը ուրիշ հետաքրքիր պատմություն է 🙂

Ես ուտում եմ թուրինջը տարբեր ձևերով, բայց իմ սիրած ձևը այն վերևից կտրելն է, մի քիչ շաքար ավելացնել և գդալով ուտել կամ վերևից կտրել, մի քիր շաքար ավելացնել և գդալով ճզմել ու հյութը խմել․․․․ յամի՜։

Աղբյուր — https://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%B9%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%AB%D5%B6%D5%BB