Քամին մի օր տերևի հետ թեյ էր խմում երբ տերևը փոխեց իր գույնը և դարձավ դեղին և ասաց․
— Ա՜յյ, ես հիվանդ եմ դեղին եմ։ Ի՞նչ անեմ։
Քամին պատասխանեց․
— Կանգնիր ձեռքերիդ վրա և ասա բիբիդի բոբիդի բու։
Տերևը այդ բոլորը արեց բայց դարձավ կարմիր ոչ թե կանաչ ։ Նա ասաց․
— Աաա՜ա, ես կարմիր եմ հիվանդ եմ։ Ի՞նչ անեմ։
Քամին պատասխանեց․
— Տասնհինգ կում ջուր խմիր և հինգ անգամ ծափ տուր։
Տերևը այդ բոլորը արեց բայց դարձավ նարնջագույն։
— Աաա՜ա ես նարնջագույն եմ։ Ի՞նչ անեմ հիվանդ եմ։
Քամին պատասխանեց․
— Ինը կքանիստ արա, ութ անգամ ասա բիբիդի բոբիդի բու, մի հատ ծափ տուր, վեց կում ջուր խմիր և ձեռքերիդ վրա կանգնիր։
Տերևը այդ բոլորը արեց ու այս անգամ հրաշք․․․ տերևը դարձավ կանաչ։ Նա ուրախ բացականչեց․
— Քամի շնորհակալ եմ քեզ։ Ես էլ հիվանդ չեմ։ Ես շատ սիրուն, կանաչ տերև եմ։
Daily Archives: 09.10.2021
Քամու համբույրը
Քամու համբույրից դողաց մի տերև,
Շշուկով դիպավ իր հարևանին,
Խշխշաց հանկարծ իմ գլխի վերև
Ու տարուբերվեց հինավուրց կաղնին:
Կռացավ կաղնին նորից բարձրացավ,
Ճյուղերով դիպավ ուրիշ մի ծառի,-
Եվ շշուկն այսպես ծառից-ծառ անցավ,
Հասավ հեռավոր խորքերն անտառի:
Ալեկոծվում էր անտառը հուզված
Ու ոսկեզօծված գլուխն օրորում,
Իր մեծ գրկի մեջ քամու համբուրած
Փոքրիկ տերևն էր կարծես որոնում:
Խշշում էր անտառն ու տարուբերվում,
Երկինք էր հասնում խշշոցը նրա…
Իսկ քամին ուրախ սուլում էր հեռվում
Ու ծիծաղում էր անտառի վրա: